Łysienie u dzieci jest dolegliwością chorobową, która dotyka zarówno niemowlęta, jak i dzieci starsze. Ujawnia się w okresie dzieciństwa (ok. 3-12 rok życia). Najczęstszą postacią wypadania włosów u dzieci jest łysienie plackowate, ale pojawiają się także inne formy, takie jak trichotillomania (odczuwanie chęci lub przymusu wyrywania sobie włosów), łysienie telogenowe, choroby skóry powodujące swędzenie i choroba genetyczna o nazwie hypotrichosis simplex.

Jako przyczyny występowania łysienia u dzieci podaje się choroby wrodzone lub dziedziczne. Do chorób dziedzicznych zalicza się wspomnianą jednostkę hypotrichosis simplex, która jest dziedziczona w sposób autosomalny dominujący i dotyczy chromosomu 6p21.3.

Hypotrichosis simplex jest diagnozowana w okresie dzieciństwa, dotyczy dzieci obojga płci. W początkowej fazie, dziecko chore posiada włosy o normalnej gęstości lub nieco rzadsze, niż osoba zdrowa. We wczesnym dzieciństwie włosy stają się szorstkie i grube. W okresie dojrzewania da się zauważyć nadmierne wypadanie włosów na obszarze całej głowy. Do całkowitego wyłysienia dochodzi w wieku ok. 20 lat.

Przyczyną łysienia jest tu nieprawidłowy kształt receptorów znajdujących się na powierzchni mieszków włosowych. W wyniku pojawienia się tego problemu, włosy są pozbawione szansy na osiągnięcie pełnego rozwoju. Z powodu opisanej zmiany w budowie mieszków, rozwój włosów jest niestety zablokowany na stałe i skutkuje pełną utratą owłosienia na głowie. Choroba jest niestety nieuleczalna.