Choroba ta jest jedną z odmian łysienia plackowatego. Objawia się wystąpieniem na skórze głowy ognisk utraty włosów o różnych kształtach. W obrębie miejsc pozbawionych włosów skóra wygląda jak blizna. Pierwsze zmiany pojawiają się najczęściej na wierzchołku głowy i obejmuje kolejno inne okolice. W przypadku tej choroby nie dochodzi nigdy do całkowitego wyłysienia, ale utracone włosy już nie odrastają w miejscach dotkniętych chorobą. Leczenie łysienia plackowatego rzekomego może jedynie zahamować pogłębianie się widocznych skutków.

Za przyczyny pojawienia się choroby uznawane są zaburzenia o charakterze nerwowym, nieprawidłowa pielęgnacja i odżywianie włosów. Podaje się również, że może to być chwilowa utrata odporności w rejonie skóry głowy. Dodatkowo przyjmuje się, że wpływ na rozwój choroby mogą mieć inne czynniki takie jak stres, zmiany hormonalne w okresie dojrzewania lub ciąży, alergie, geny i infekcje wirusowe.

Leczenie schorzenia jest bardzo skomplikowane ze względu na trudne do jednoznacznego ustalenia przyczyny, jak i niełatwy do przewidzenia przebieg. W niektórych przypadkach dolegliwość może sama ustąpić po kilku miesiącach od pojawienia się. W innych może przerodzić się w stan przewlekły. Nie ma również jednego, uniwersalnego rodzaju terapii, który gwarantuje wyleczenie choroby u każdego pacjenta.

Łysienie plackowate rzekome wpływa w dużym stopniu na samoocenę chorego, powoduje dodatkowy stres i obniżenie poczucia własnej wartości, co ma niebagatelny wpływ na podejście samego pacjenta do wdrażanej terapii.