Ten rodzaj łysienia jest rzadkim zaburzeniem rozwojowym skóry. Może mieć charakter wrodzony lub nabyty. Ta choroba polega na niszczeniu torebek włosowych, które przestają produkować włosy. Zaatakowane torebki zastępowane są tkanką bliznowatą – ujście mieszków włosowych po prostu zarasta zmienioną chorobowo tkanką. Przedstawiony proces skutkuje trwałą utratą włosów na obszarach dotkniętych opisywaną chorobą. Do bliznowacenia skóry głowy może dojść także w wyniku jej urazów mechanicznych – uderzeń, otarć, oparzenia lub odmrożeń. Jeszcze jedną możliwą przyczyną powstawania blizn są różnego rodzaju stany chorobowe, jak na przykład infekcje (bakteryjne, wirusowe, grzybiczne albo pierwotniacze). Łysienie bliznowaciejące może być powiązane także z toczniem rumieniowatym, liszajem płaskim lub twardziną skóry.

Do typowych objawów tego schorzenia należą takie zjawiska jak: odczuwanie swędzenia w zaatakowanych miejscach, ból i nadwrażliwość skóry głowy. Leczenie łysienia bliznowaciejącego jest możliwe wyłącznie na drodze chirurgicznej. Zastosowanie leczenia farmakologicznego ogranicza wyłącznie objawy i spowalnia utratę włosów u pacjenta. Jedynymi sposobami przywrócenia owłosienia głowy w zmienionych chorobowo obszarach są przeszczep samych włosów lub przeszczep owłosionej skóry.