Łysienie dziedziczne to forma łysienia uwarunkowana genetycznie. Dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Za jego początek uważa się przerzedzenie włosów. Choroba ujawnia się między 20. a 50. rokiem życia. Za przyczynę powstawania tej odmiany łysienia uznaje się reakcję chemiczną dihydrotestosteronu (DHT) z mieszkami włosów, które posiadają genetyczną podatność na jego działanie. Jest to najbardziej aktywna organicznie odmiana testosteronu. W przypadku kobiet zawartość testosteronu w organizmie jest znikoma, dlatego u nich łysienie dziedziczne objawia się najwyżej lekkim przerzedzeniem włosów. W przypadku mężczyzn, zmniejszenie ilości włosów jest zaledwie początkiem problemów z fryzurą. Mężczyźni tracą włosy najpierw na skroniach, potem pojawiają się zakola, w kolejnej fazie następuje utrata włosów na czubku głowy. Faza zaawansowana charakteryzuje się występowaniem włosów jedynie po bokach i z tyłu głowy.

Łysienie dziedziczne jest powiązane z męskim układem rozrodczym i produkcją testosteronu. Duża zawartość testosteronu w męskim organizmie sprzyja wypadaniu włosów na czubku głowy, ale potęguje ich wzrost na innych częściach ciała, np. zarostu na twarzy czy owłosienia na plecach.

Nazwa schorzenia wywodzi się z faktu, że ryzyko wystąpienia choroby można określić na podstawie podobnych przypadków wśród przodków chorego. Odziedziczony gen odpowiedzialny za łysienie ma bardzo duże szanse na wywołanie wzmożonego wypadania włosów zwłaszcza u mężczyzn.