Łojotok, łojotokowe zapalenie skóry głowy, grzybica skóry głowy włosów

Dzisiejszy wpis na blogu Second Hair Clinic poświęcamy tematowi pokrewnemu do motywu przewodniego większości naszych artykułów. Dobra kondycja włosów często idzie w parze ze zdrową skórą głowy. I vice versa – choroby skóry głowy mogą powodować wypadanie, matowienie i kruchość włosów. Przyjrzyjmy się dokładniej trzem częstym dolegliwościom, które mogą trapić skórę głowy.

Łojotok

Pierwszą z przypadłości, którą bierzemy na tapet jest łojotok. Choć nie jest to schorzenie zarezerwowane wyłącznie dla skóry głowy, to powszechnie jest ono kojarzone właśnie z tą okolicą. Łojotok to nic innego jak obfite wydzielanie łoju w efekcie wytężonej pracy gruczołów łojowych, w rezultacie którego skóra miejscowo pokrywa się połyskującą, tłustą, mało estetyczną powłoką. Łojotok najczęściej jest dolegliwością przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Oprócz uwarunkowań genetycznych na jego intensywność mają też wpływ hormony płciowe oraz inne czynniki, do których zaliczamy: stres, problemy z trawieniem, czynniki środowiskowe, zakażenie drożdżakami i niedobory witamin (np. A, E, PP, C). W konsekwencji intensywnego łojotoku może pojawić się łupież łojotokowy. Z problemem łojotoku można próbować walczyć samodzielnie poprzez odpowiednią dietę i zmianę stylu życia. Można także aplikować preparaty przepisywane przez dermatologa. Zaburzenie, z racji powiązania z gospodarką hormonalną, nabrzmiewa w określonych etapach cyklu życia człowieka – najwięcej problemów sprawia nastolatkom w okresie pokwitania i osobom przechodzącym przez etap przekwitania. Pamiętajmy, że łojotoku nie można pozbyć się raz na zawsze (a sebum w określonych ilościach pełni nawet pożyteczną rolę ochronną). Można natomiast skutecznie walczyć z jego objawami.

Łojotokowe zapalenie skóry głowy

Skoro wspomnieliśmy o łojotoku, warto też opisać łojotokowe zapalenie skóry. To nawracający stan zapalny skóry głowy wywołany nadprodukcją łoju skórnego. Zbyt duże nagromadzenie sebum na skórze głowy sprzyja powstawianiu drożdżaków i bakterii, których aktywność wywołuje stan zapalny. Ten objawia się nie tylko mało atrakcyjnym przetłuszczaniem się skóry głowy, powstawaniem widocznych zrogowaceń i świądem, ale też wypadaniem włosów, rumieniami i podrażnieniami. Z zapaleniem łojotokowym skóry głowy zmaga się ok. 1-3% społeczeństwa, głównie mężczyźni. Co zatem ma wpływ na powstawianie tego rodzaju zapalenia? Do czynników wywołujących ten rodzaj patologii skóry głowy zalicza się: kłopoty hormonalne, obniżony poziom odporności organizmu, czynniki psychiczne (np. stres, fobie, zaburzenia afektywne), dysfunkcje metabolizmu (np. otyłość), alkoholizm, a także deficyt mikroskładników w diecie. Chorobę mogą też wywołać przebywanie w pomieszczeniach klimatyzowanych, nasłonecznienie, zaniedbania pielęgnacyjne skóry czy przyjmowanie niektórych leków. Diagnozy łojotokowego zapalenia skóry należy szukać w lekarza dermatologa. Ten w procesie terapii może zalecić zmiany w przyzwyczajenia żywieniowych, odpowiednią higienę, stosowanie kosmetyków przeciwgrzybicznych, a w razie konieczności także aplikowanie leków antydrożdżakowych – podawanych doustnie i stosowanych miejscowo na skórę.

Grzybica owłosionej skóry głowy

Swędzenie – jeden z objawów łojotoku, może występować również przy grzybicy skóry głowy. Za jej wywołanie odpowiedzialne są dermatofity, czyli grzyby, które nieświadomie hodujemy na włosach, paznokciach i skórze. Do zakażenia może dojść w kontakcie z chorym człowiekiem lub zwierzęciem, a także dzieląc z ich nosicielem środki higieny (np. grzebień, ręcznik, poduszka). Zdrowy organizm zwykle jest w stanie odeprzeć atak grzybów, stosując jeden z mechanizmów odpornościowych. Do infekcji dochodzi zazwyczaj wtedy, gdy system immunologicznych jest osłabiony, np. w rezultacie przebytych infekcji, zażywania leków immunosupresyjnych czy antybiotykoterapii. Grzybicy sprzyjają także: przebyte choroby metaboliczne, ciąża, czynniki środowiskowe, w tym warunki bytowe. Do wywołania choroby mogą też przyczynić się zaniedbania higieniczne oraz nieodpowiednia dieta. Większość z tych czynników dotyczy dzieci, dlatego też grzybica skóry głowy jest częstą przypadłością najmłodszych pacjentów. Lekarze wyróżniają trzy typy grzybicy skóry głowy występującej u człowieka: grzybicę strzygącą, grzybicę drobnozarodnikową oraz grzybicę woszczynową. To, z którym rodzajem grzybicy zmaga się dana osoba, może okazać się po badaniach wstępnych w gabinecie dermatologicznym. Im szybciej trafi tam pacjent, tym większe szanse na szybkie uporanie się dolegliwościami. W niektórych przypadkach do zdiagnozowania choroby będzie potrzebne także badanie mykologiczne. Terapia grzybicy skóry głowy odbywa się zwykle z udziałem medykamentów (np. gryzeofulwina lub terbinafina) przyjmowanych przez kilka tygodniu. Leczenie doustne można uzupełnić o zabiegi pielęgnacyjne, należy jednak pamiętać, że całość leczenia powinna podlegać sugestiom lekarza dermatologa.